Ten mroczny shooter z perspektywy trzeciej osoby bada miłość, żałobę i cienką granicę między losem a wolną wolą. Graj samotnie lub w trybie współpracy online, zanurzając się w alternatywną rzeczywistość po I wojnie światowej, gdzie alianckie eksperymenty rozdarły samą strukturę rzeczywistości.
Wędruj przez opuszczone okopy i zaczarowane ruiny, by ocalić utraconą miłość ze słowiańskiego Podziemia.
Baba Yaga – „Myślisz, że idziesz naprzód. Ale las tylko kręci się w kółko.”
CZYTAJ WIĘCEJ:
Grasz jako żołnierz złamany utratą swojej żony, któremu towarzyszy Sirin – prorocza istota związana z tobą przez los. Razem przemierzacie krajobraz, gdzie starożytna słowiańska mitologia przenika się z zgliszczami nowoczesnej wojny, próbując dokonać niemożliwego – ocalić ukochaną z podziemi Lukomorye.
Emocjonalna opowieść – Nowe ujęcie mitu o Orfeuszu i Eurydyce przez pryzmat wojny, pamięci i mitów. Odkryj opowieść o miłości, żalu, obowiązku i tym, co czeka po śmierci.
Intensywny shooter TPP – Graj solo lub z przyjacielem jako żołnierz i syrena. Korzystaj z brutalnych broni I wojny światowej, nadprzyrodzonych mocy, baśniowych artefaktów i zsynchronizowanej walki, by przetrwać w obliczu przeważających sił.
Pokonuj wymagających przeciwników – Zmierz się z bossami takimi jak Leshy, Nightingale the Robber i Viy. Te duchy natury, zemsty i śmierci można pokonać tylko współpracując i równoważąc atak z obroną.
Sirin – „No proszę. Kolejny żołnierz z życzeniem śmierci i mapą narysowaną łzami.”
Świat żywej mitologii – Spotkaj legendarne postacie, takie jak Baba Yaga czy Kot Bayun, w świecie ukształtowanym przez żywą mitologię. Każde spotkanie testuje nie tylko twoją siłę, ale i wiarę.
Odzyskaj utracone relikty – Rozsiane po świecie starożytne artefakty powiązane ze słowiańskimi mitami. Każda relikwia odblokowuje nowe zdolności, wgląd w fabułę lub zapewnia tymczasową pomoc przeciw nadchodzącym koszmarom.
Zderzenie dwóch światów – Odkrywaj pięknie zrujnowany świat, gdzie okopy wojny zlewają się z zaczarowanymi lasami, zapomnianymi wioskami i słowiańskim wymiarem Lukomorye.
Volkodlak, szary wilk – „Proroctwo to smycz, nie latarnia. Zerwij ją, zanim zaprowadzi cię tam, gdzie nigdy nie chciałeś iść.”
Fragmenty z osobistego dziennika (przekreślone imię), 7. Pułk Piechoty — 1918
23 maja 1918
Wciąż mówią, że wojna się kończy. Ale nie tutaj. Nie w tej dolinie pełnej błota.
Teraz jednostki znikają bez śladu. Całe pułki przenoszone donikąd.
Żadnych nazwisk. Żadnych rozkazów. Tylko cisza tam, gdzie kiedyś byli ludzie.
23 czerwca 1918 — Noc Kupały
Straciliśmy połowę oddziału zeszłej nocy. Powietrze zrobiło się… inne. Jakby krzyk pod skórą.
Kupała powinna być nocą radości, ognia i miłości, ale coś się zmieniło.
24 czerwca 1918
Mira. Moje światło w tym całym rozkładzie. Mówią, że jej zespół medyczny został trafiony, zanim zdążyłem się pożegnać.
Śni mi się teraz – stoi w wodzie, szepcze moje imię.
2 lipca 1918
Plotki rozchodzą się szybciej niż kule. O jakimś miejscu gdzieś na froncie wschodnim, gdzie czas nie płynie normalnie. Oficerowie to wyśmiewają, ale ziemia nie przestaje wibrować od Kupały.
20 lipca 1918
Jest takie miejsce, gdzie świat się łamie. Gdzie dawne imiona wciąż mają moc.
Zapomniane pole bitwy. Las. Zamek. Chata na kurzych łapach.
Jeśli te opowieści są prawdziwe, to nadchodzę, Miro. Cokolwiek ze mnie zostało.
